Het mooiste meisje van de klas…

Nee, die titel heb ik nooit gekregen en ik doe de terechte aanname dat ik voor dat TV-programma nooit uitgenodigd zal worden. En dat is helemaal oké. Het is nooit mijn ambitie geweest om het mooiste meisje te zijn of te worden. Dankbaar en tevreden zijn met wat er (wel) is, is voor mij voldoende.

Ik las laatst een column over een vrouw (ja, mijn leeftijd) die nooit tevreden was over haar uiterlijk. Er was altijd wel wat op aan te merken en zeker met het ouder worden (hoe herkenbaar!). Tot zij besloot dat het oké was, alles functioneerde, alles deed het, en voor zover zij wist was alles gezond. Ze kon om dat lichaam een mooi passend jurkje hangen waar zij zich mooi in voelde. En dat uitstralen. Een keuze om een ander uitgangspunt te nemen en de focus te verleggen.

Je kijkrichting veranderen, niet van buitenaf naar binnen, maar van binnenuit naar buiten. Want de echt levenskracht zit van binnen.

Schoonheid in de acceptatie en daar iets moois van maken. Je laten verwennen door naar de kapper of pedicure te gaan. Niet omdat iemand anders je kapsel niet mooi vindt, maar omdat je zelf toe bent aan een verzorgingsmomentje. Omdat je elke dag al zorgt voor een ander misschien.

Nuchter met gevoel, terug naar de kern van schoonheid. En ja, dan verkoopt een kapper en verkopen al die schoonheidsproducten een verhaal: jou mooier maken.

Dat is hun verhaal, wat is jouw verhaal?

PS, ik heb die kapper en pedicure gisteren gehad, hoe heerlijk!

Voor alles is een tijd.

Zullen we alvast een afspraak maken?
Banjerend door de sneeuw denk ik na op deze dag, mijn verjaardag. De afgelopen jaren is alles uit Prediker 3* wel voorbij gekomen in mijn leven. Zelfs in afwisseling van vijf minuten soms. Want achter elke tijd schuilt emotie en gevoel. Euforie en intens diepe dalen van onzekerheid. Van vragen, van het ‘hoe dan nu’?

Herken je dat? Tranen van blijdschap, verwondering, maar ook van verdriet. Zoeken naar wat je verloren bent en je verlies nemen? Soms gewoon even je mond houden ook al schreeuwt het van binnen? Een gevoel van vrede terwijl het wel oorlog lijkt in je hoofd?

Maar vandaag? Vandaag ben ik dankbaar. Dankbaar voor tijd van leven, tijd met mijn geliefden en dierbaren. Want achter tijd schuilt ook nieuwsgierigheid: wat ligt er achter de horizon die elke keer verandert en verrast als ik onderweg ben. Want vrede is niet de afwezigheid van oorlog.

Vandaag kan ik mijn verjaardag niet met iedereen vieren, dat geeft niet. Ik hou toch niet van volle kamers met visite. Ik drink liever een goed bakje cappuccino met je en eet een taartje wat de moeite waard is. Zowel in gesprek als in calorieën ;-) omdat het gezelschap klopt. Waar we het beste uit elkaar halen en sparren over tijd van leven. Zullen we alvast een afspraak maken? Ik zie er naar uit! 

*Prediker 3: Voor alles is een tijd
Er is voor alle dingen een moment en voor alle dingen onder de hemel is er een tijd.
Er is een tijd om geboren te worden en er is een tijd om te sterven.
Er is een tijd om te planten en er is een tijd om uit de grond te trekken.
Er is een tijd om te doden en er is een tijd om te genezen.
Er is een tijd om af te breken en er is een tijd om op te bouwen.
Er is een tijd om te huilen en er is een tijd om te lachen.
Er is een tijd om te treuren en er is een tijd om te dansen.
Er is een tijd om stenen weg te gooien en er is een tijd om stenen te verzamelen.
Er is een tijd om te omhelzen en er is een tijd om afstand te houden.
Er is een tijd om te zoeken en er is een tijd om te verliezen.
Er is een tijd om te bewaren en er is een tijd om weg te gooien.
Er is een tijd om te scheuren en er is een tijd om dicht te naaien.
Er is een tijd om te zwijgen en er is een tijd om te spreken.
Er is een tijd om van iemand te houden en er is een tijd om iemand te haten.
Er is een tijd voor oorlog en er is een tijd voor vrede.