Lieverd, zorg je wel goed voor jezelf?

Zeker mam, dat doe ik!

Maar ja, dan kom je thuis, en dan? Hoe leef je dan goed voor jezelf zorgen?
Ja, ik ben best druk. Nou ja… ik heb volbezette dagen. Daar kies ik voor en soms overkomt het me. Zoals afgelopen week. Een VIPtastic evenement, diverse vergaderingen, werkzaamheden, muziek en dat ‘even’ naast alles wat anderen van mij verwachten. Tenminste… wat ik denk dat anderen van mij verwachten.
Hoe leef ik mijn nieuwe leven dan zonder geleefd te worden? Met ook nog al mijn eigen overtuigingen (die goed zijn, hè ). Vitaal blijven… hoe leef ik vitaal blijven? Doen wat goed is, wijze keuzes maken… hoe leef ik dat? Geen oud gedrag… hoe leef ik dat als situaties mij triggeren?

Hoe leef ik zonder geleefd te worden? Hoe doe IK goed voor mijzelf zorgen? Nou… zo: Ik stap op mijn fiets  met een geplande vrije dag voor de boeg . Het eerste half uur tot een uur komt alles wat me bezig houdt voorbij, de gesprekken, de acties, de to do’s, alle mensen en groepen waar ik contact mee heb gehad. Al mijn belemmerende overtuigingen, al mijn emoties en zelfoordeel. Ik stop soms even om mijn hoofd leeg te schrijven in mijn telefoon.
En dan…, dan komt er rust. Dan daal ik af naar mijn diepere zelf. Mijn verlangens, mijn creativiteit, niet meer de waaromvragen, maar hoe verder met dat wat er is. Dan komen de keuzes die er echt toe doen. Wie mag mijn tijd innemen? Wat vind ik belangrijk, wie of wat wil ik aandacht geven?

En dan zijn de keuzes niet zo moeilijk meer. Want ze komen uit mijn binnenste, mijn kern. En zijn niet gebaseerd op wat een ander van mij verwacht of zoals het hoort. Dan komen de keuzes en bijbehorende acties uit mijzelf. Mijn drijfveren, mijn verlangen. Oprecht en goed voor mij. En dus voor de mensen om mij heen die mij lief en dierbaar zijn.
Zo dus, vanmorgen

Doe ’s normaal!

Waarschuwing: onderstaande bericht kan je abnormaal maken.

‘Doe ’s normaal?!’

Wie heeft het niet (als kind) te horen gekregen? Van je moeder, je vader, juf of meester.
Nieuwsgierig als ik ben, graaf ik graag eens dieper in communicatie. Wat betekent ‘normaal doen’ eigenlijk?

De norm… een manier van doen die volgens algemene opvattingen geldt als normaal. Tevens is het een concreet vastgestelde waarde die de standaard als referentiepunt geeft.
Nor-maal, normalis, als sinds 1847 als betekenis ‘overeenkomstig de regel’.
Maar wie heeft die regels dan bepaald? Wie bepaalt wat normaal is?

Als kind wist ik redelijk wat bij ons thuis normaal was. We eten aan tafel, we slapen in een bed, iedereen is welkom en er wordt voor je gezorgd. Wist ik veel dat mijn ouders dan voor zichzelf moesten zorgen? ?
We weten niet beter dan dat onze ouders de norm bepalen en dus ons normaal. Totdat de wereld groter wordt en anderen je vragen gaan stellen. Of dat je op school met een meester of juf te maken krijgt die het anders doet dan normaal. ‘Waarom eten jullie voor de TV?’ of ‘Waarom heb jij twee mama’s?’ ‘Waarom hangt een jas aan de kapstok?’ of ‘Waarom is drie keer vier 12?’

Als 10-jarige jongen nog met een knuffel slapen?? Dat is toch niet stoer? Totdat bijvoorbeeld de scouting kinderen verplicht om een knuffel mee te nemen op zomerkamp. Dan is het ineens de norm en toch best fijn (ja, ik heb er ook nog steeds eentje ?).

En als puber gooi je al het ‘normaal’ op de schop. Alle regels en gewoontes van thuis en van anderen worden onder de loep genomen, tot je tot de conclusie komt ‘zo ga ik het noooooooiiiiit doen!’

De ‘waarom-vraag’ komt constant terug: waarom doen mensen zoals ze doen? Waarom is dat hun normaal?
Totdat het zelfdenken, het ontdekken van een identiteit, onderzoeken van ‘wie ben ik dan?’ begint te dagen in het puberbrein. Alles wordt tegen een vastgestelde waarde aangehouden.
Vind ik dat wat de ander normaal vindt, ook normaal?
WAT vindt IK dan normaal?
Je conformeert je of je blijft (voorlopig) puberen.

Als je je eigen normaal hebt bepaald, dan volgt in de omgang met anderen de vraag: door wie laat ik mijn normaal bepalen? Waaraan conformeer ik mij wel en waaraan niet en wat zijn de gevolgen daarvan? Kan ik die gevolgen overzien? Want ‘ja’ zeggen tegen mijn eigen normaal is ‘nee’ zeggen tegen het normaal van de ander. Keuzes om ‘normaal’ te zijn… je hele leven lang.

Je hebt altijd een keuze zei Edith Eva Eger. Kun en wil je de gevolgen van je keuzes bespreekbaar maken, ook als dat betekent dat ze afwijken van jouw normaal?
Durf jij de uitdaging aan te gaan om jouw ‘normaal’ onder de loep te nemen? Ik spreek je graag!

Normaal: nor-maal

1. Wat veel voorkomt of gebruikt wordt
2. Courant, doorsnee, gangbaar, gewoon, gebruikelijk, nomaliter
3. Als norm dienend
4. Overeenkomstig de regel

Een normaal mens = wie goed bij zijn verstand is
Normaal gesproken = gewoonlijk wel, maar nu juist niet
Niet normaal = geestelijk gestoord

Bronnen:
https://nl.wiktionary.org/wiki/normaal
https://www.ensie.nl/redactie-ensie/normaal