Leren en Vliegen

Hoe blijf je aangehaakt bij je puber? Zeker als het een fase betreft van afstand, nukkig en afzetten tegen…? Dan is het vragen naar zijn kennis en wijsheid. Tenminste… zo gaat het met mijn jongste. Zoekend naar verbinding en connectie. Onderweg in de auto met hem en zijn broer kijk ik naar de lucht en zie een aantal vliegtuigen. De sfeer is nog wat gespannen door eerdere ‘pubermomenten’ vlak voordat we vertrokken.

‘Het wordt ook alweer druk in de lucht’, merk ik op. ‘Hoe blijven vliegtuigen toch vliegen? Dat vind ik nog steeds een wonder!’, zeg ik.

‘Hmm, wil je daar echt een antwoord op? Natuurkundig?’, vraagt mijn jongste cynisch.

‘Nou ja…’, denk ik nog. ‘Ik weet niet of ik je ga snappen maar vertel maar. Verbinding creëren, luisteren, hem op waarde schatten’.

Dus ik zeg: ‘Ja, graag. Jij hebt de kennis erover’.

Hij legt uit over Newton, zwaartekracht, formules, stand van de vleugels en motoren, en hij wordt er zelf enthousiast van. Ik vraag door op zijn uitleg, het puberen is even verdwenen en we hebben een goed gesprek. Hij kan mij iets leren en de sfeer verandert er even door.

Maar door zijn uitleg gebeurt er bij mij nog veel meer. Als een vliegtuig wil vliegen en los wil komen van de grond moet het dus de natuurwetten doorbreken of er gebruik van maken. Motoren moeten meer tegenkracht produceren dan de aantrekkingskracht van de aarde, het beneden. Uiteindelijk moet een vliegtuig ook gebruik maken van de thermiek van de wind om te vliegen. Net als de vogels. Vleugels bijstellen, motoren op de juiste kracht en snelheid.

De metafoor is weer gemaakt. Om je oude, misschien beschadigde maar veilige en bekende verleden los te laten, heb je meer trekkracht nodig naar een nieuwe toekomst en het onbekende dan wat je vasthoudt naar het (veilige) verleden. Weten wat je hebt, niet weten wat je krijgt. Het onbekende moet dus zo aantrekkelijk/urgent worden (gemaakt) of zoveel veiliger/duidelijker dat die kracht de natuurwet van zwaartekracht naar het verleden doorbreekt.

De aantrekkingskracht van zwaartekracht doorbreken. Dat kost een hoop energie en nieuw verlangen. Een urgentie om te willen veranderen. Je hebt altijd een keuze, ook om te blijven waar je bent en alles te laten bij het oude. Vliegen is eng, en toch… het biedt ook ander perspectief als je het op jouw tijd en tempo doet.

De Knobbel bij ’t Harde over

Het doel: een keer de Knobbel bij ‘t Harde over fietsen.
Het plan: over Nunspeet via Tongeren de Knobbel over en weer terug, een rondje van 45 km, twee uurtjes.
Voorbereiding: op de bonnefooi, gaat het regenen en hoe waait de wind om met wind mee thuis te komen.
Het resultaat: 70 km in de benen met een ‘lichte’ omweg.
Een beetje dom…?? Welnee! Moet je kijken waar ik onderweg op getrakteerd werd: nieuwe wegen en weggetjes door het bos, over heuvels, door dalen, de bloeiende heide en een uitzicht om van te genieten! Door de bossen, frisse lucht, al mijn zintuigen op aan, het beste fietsweer!

Want toen de heide ging bloeien en ik de foto’s op het journaal zag, dacht ik dat wil ik nog even zien maar wanneer?
Twee jaar geleden elke keer in de auto onderweg naar mijn psycholoog in Epe dacht ik vaak ‘dit is een mooie weg om te fietsen, maar wel ver van huis’.
Heb ik dan vandaag een foute weg gekozen? Slecht voorbereid? Dom van mezelf?
Neu… Ik heb een vrije dag. En de zaterdagmorgen is sowieso me-time inclusief sport. Geen krant met koffie deze ochtend, maar andere invulling. Extra tijd om te reflecteren, te genieten van het buiten zijn, bewust te leven en innerlijke rust te ervaren in het sporten en het alleen zijn.
‘Being in the now’, zegt Eckhart Tolley bij Oprah. Dus accepteren, enthousiast kunnen worden en omarmen.

De knobbel heb ik gehaald, dus ja, ik ben trots op mezelf. Die vijf tot tien minuten knallen is gelukt. Maar nog meer ben ik trots op het onderweg, het niet opgeven, het alleen met mezelf kunnen zijn, het omkeren van negatieve gedachten en het niet oordelen over mezelf. Niet kiezen voor de makkelijke weg (de trein), maar zelfstandig en met moed. Het heeft me lichamelijk energie gekost, maar geestelijk en mentaal zo verrijkt en geleerd. Thuis kom ik toch wel en ik heb mijn sport ook weer gehad. Het onderweg zijn en weer thuiskomen. Voldaan, het heeft alleen tijd gekost. Tijd heelt niet alle wonden, het is wat je met die tijd doet.

En ook jij komt echt op je bestemming terecht. Heb je daar hulp bij nodig? I4U-Consultancy is ook coaching, want ook in jouw kern zit alles wat jij nodig hebt om tot jouw bestemming te komen. How can I help?

O ja, onderweg kreeg ik trek, ik zag uit naar de ‘cheat’-kwark die voor vandaag klaar staat. Maar aan het einde van de rit verlangde ik naar gezond voedsel, niet cheaten met zoetigheid om de calorieën erbij te eten, maar pompoensoep die al wel voorbereid was en brood met kaas. De rest van de dag doe ik het rustig aan, herstellen is ook goed.