Doe ’s normaal!
Waarschuwing: onderstaande bericht kan je abnormaal maken.
‘Doe ’s normaal?!’
Wie heeft het niet (als kind) te horen gekregen? Van je moeder, je vader, juf of meester.
Nieuwsgierig als ik ben, graaf ik graag eens dieper in communicatie. Wat betekent ‘normaal doen’ eigenlijk?
De norm… een manier van doen die volgens algemene opvattingen geldt als normaal. Tevens is het een concreet vastgestelde waarde die de standaard als referentiepunt geeft.
Nor-maal, normalis, als sinds 1847 als betekenis ‘overeenkomstig de regel’.
Maar wie heeft die regels dan bepaald? Wie bepaalt wat normaal is?
Als kind wist ik redelijk wat bij ons thuis normaal was. We eten aan tafel, we slapen in een bed, iedereen is welkom en er wordt voor je gezorgd. Wist ik veel dat mijn ouders dan voor zichzelf moesten zorgen? ?
We weten niet beter dan dat onze ouders de norm bepalen en dus ons normaal. Totdat de wereld groter wordt en anderen je vragen gaan stellen. Of dat je op school met een meester of juf te maken krijgt die het anders doet dan normaal. ‘Waarom eten jullie voor de TV?’ of ‘Waarom heb jij twee mama’s?’ ‘Waarom hangt een jas aan de kapstok?’ of ‘Waarom is drie keer vier 12?’
Als 10-jarige jongen nog met een knuffel slapen?? Dat is toch niet stoer? Totdat bijvoorbeeld de scouting kinderen verplicht om een knuffel mee te nemen op zomerkamp. Dan is het ineens de norm en toch best fijn (ja, ik heb er ook nog steeds eentje ?).
En als puber gooi je al het ‘normaal’ op de schop. Alle regels en gewoontes van thuis en van anderen worden onder de loep genomen, tot je tot de conclusie komt ‘zo ga ik het noooooooiiiiit doen!’
De ‘waarom-vraag’ komt constant terug: waarom doen mensen zoals ze doen? Waarom is dat hun normaal?
Totdat het zelfdenken, het ontdekken van een identiteit, onderzoeken van ‘wie ben ik dan?’ begint te dagen in het puberbrein. Alles wordt tegen een vastgestelde waarde aangehouden.
Vind ik dat wat de ander normaal vindt, ook normaal?
WAT vindt IK dan normaal?
Je conformeert je of je blijft (voorlopig) puberen.
Als je je eigen normaal hebt bepaald, dan volgt in de omgang met anderen de vraag: door wie laat ik mijn normaal bepalen? Waaraan conformeer ik mij wel en waaraan niet en wat zijn de gevolgen daarvan? Kan ik die gevolgen overzien? Want ‘ja’ zeggen tegen mijn eigen normaal is ‘nee’ zeggen tegen het normaal van de ander. Keuzes om ‘normaal’ te zijn… je hele leven lang.
Je hebt altijd een keuze zei Edith Eva Eger. Kun en wil je de gevolgen van je keuzes bespreekbaar maken, ook als dat betekent dat ze afwijken van jouw normaal?
Durf jij de uitdaging aan te gaan om jouw ‘normaal’ onder de loep te nemen? Ik spreek je graag!
Normaal: nor-maal
- Wat veel voorkomt of gebruikt wordt
- Courant, doorsnee, gangbaar, gewoon, gebruikelijk, nomaliter
- Als norm dienend
- Overeenkomstig de regel
Een normaal mens = wie goed bij zijn verstand is
Normaal gesproken = gewoonlijk wel, maar nu juist niet
Niet normaal = geestelijk gestoord
Bronnen:
https://nl.wiktionary.org/wiki/normaal
https://www.ensie.nl/redactie-ensie/normaal