Tijdens het doen van deskresearch voor mijn opleiding kom ik pareltjes van uitspraken tegen. Daniel Ofman heeft het over de zin en onzin van jezelf ontwikkelen. Een POP maken, een plan maken om te groeien in persoonlijke en professionele ontwikkeling. Een misverstand noemt hij het. Want wat voegt een cursus, een training toe aan dat wat al in jou zit? Met alle cursussen en trainingen moeten we verandering aanbrengen om onszelf te verbeteren. Maar verandering ontstaat alleen van binnenuit, vanuit de kern omdat je dat zelf wil. Het is een gevolg van keuzes die je zelf maakt. Ik wikkel mezelf regelmatig in met allerlei ballast. Dat maakt het leven ingewikkeld wat juist niet de bedoeling is.
De ondertussen welbekende Brené Brown deed onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid. Haar onderzoek wees uit dat mensen die zichzelf ‘goed genoeg’ vinden en dus uit het oordeel stappen van ‘ik ben niet goed, dun, rijk, mooi genoeg, geleerd hebben te ontsnappen uit de valkuil van schaamte. Terug te gaan naar hun natuur, niet de cultuur.
Hoe? Ze hebben de moed om kwetsbaar te zijn en dat te accepteren. “They believed that what made them vulnerable made them beautiful.” Van binnenuit liefhebben zonder reserves, de moed hebben om niet perfect te hoeven zijn, openstaan voor wat het leven brengt, het goed en het pijnlijke. Tijdens de podcast van Super Soul omschreef Martha Beck het als volgt: “Culture is any set of expectations that others put on us”. Maar dat is niet onze natuur, we hoeven niet (meer) te voldoen aan wat de cultuur van je vraagt. Afwikkelen van alles wat jou niet laat bloeien.
Daniel Ofman: “Wat als ik in mijn imperfectie goed genoeg ben? Wat als ik gewoon mag zijn wie ik ben?” Wat dus als je steeds dichter bij jouw eigen kern komt? Dan verander je als vanzelf en kun je ervoor kiezen om trainingen te doen die je dichter bij jouw waarden brengen en jouw kern nog meer naar voren laten komen. Waardoor je nog meer gaat stralen. Nelson Mandela haalde het aan in zijn inauguratie: “Het is ons licht, niet onze duisternis die ons het meest bang maakt”.
En zo, in mijn kwetsbaarheid, kwam een journaliste van de EVA online op mijn pad en werd in geïnterviewd over mijn leven, mijn kwetsbaarheid, mijn hoop naar de toekomst toe ondanks (misschien wel dankzij) een diep dal. Ook ik ont-wikkel mezelf om te komen tot wie ik in de kern ben. Wat er altijd al in zat, waar ik waarheid over mezelf vind en kwetsbaar kan zijn om dat ik goed genoeg ben. Tussen moeten en willen zit nog iets… zijn (dank @Jan Visser). Ik mag zijn, ook even lummelen en slenteren door het leven. Kwetsbaar zijn. En actief de toekomst instappen.
Benieuwd naar het EVA-online artikel? Nog even geduld. 7 mei wordt het gepubliceerd is mij verteld.
Of wil je jezelf ont-wikkelen? Neem vrijblijvend contact met mij op! Ook als je je bedrijf wilt ont-wikkelen om te doen waar jullie goed in zijn!
Nee, die titel heb ik nooit gekregen en ik doe de terechte aanname dat ik voor dat TV-programma nooit uitgenodigd zal worden. En dat is helemaal oké. Het is nooit mijn ambitie geweest om het mooiste meisje te zijn of te worden. Dankbaar en tevreden zijn met wat er (wel) is, is voor mij voldoende.
Ik las laatst een column over een vrouw (ja, mijn leeftijd) die nooit tevreden was over haar uiterlijk. Er was altijd wel wat op aan te merken en zeker met het ouder worden (hoe herkenbaar!). Tot zij besloot dat het oké was, alles functioneerde, alles deed het, en voor zover zij wist was alles gezond. Ze kon om dat lichaam een mooi passend jurkje hangen waar zij zich mooi in voelde. En dat uitstralen. Een keuze om een ander uitgangspunt te nemen en de focus te verleggen.
Je kijkrichting veranderen, niet van buitenaf naar binnen, maar van binnenuit naar buiten. Want de echt levenskracht zit van binnen.
Schoonheid in de acceptatie en daar iets moois van maken. Je laten verwennen door naar de kapper of pedicure te gaan. Niet omdat iemand anders je kapsel niet mooi vindt, maar omdat je zelf toe bent aan een verzorgingsmomentje. Omdat je elke dag al zorgt voor een ander misschien.
Nuchter met gevoel, terug naar de kern van schoonheid. En ja, dan verkoopt een kapper en verkopen al die schoonheidsproducten een verhaal: jou mooier maken.
Dat is hun verhaal, wat is jouw verhaal?
PS, ik heb die kapper en pedicure gisteren gehad, hoe heerlijk!
Zullen we alvast een afspraak maken?
Banjerend door de sneeuw denk ik na op deze dag, mijn verjaardag. De afgelopen jaren is alles uit Prediker 3* wel voorbij gekomen in mijn leven. Zelfs in afwisseling van vijf minuten soms. Want achter elke tijd schuilt emotie en gevoel. Euforie en intens diepe dalen van onzekerheid. Van vragen, van het ‘hoe dan nu’?
Herken je dat? Tranen van blijdschap, verwondering, maar ook van verdriet. Zoeken naar wat je verloren bent en je verlies nemen? Soms gewoon even je mond houden ook al schreeuwt het van binnen? Een gevoel van vrede terwijl het wel oorlog lijkt in je hoofd?
Maar vandaag? Vandaag ben ik dankbaar. Dankbaar voor tijd van leven, tijd met mijn geliefden en dierbaren. Want achter tijd schuilt ook nieuwsgierigheid: wat ligt er achter de horizon die elke keer verandert en verrast als ik onderweg ben. Want vrede is niet de afwezigheid van oorlog.
Vandaag kan ik mijn verjaardag niet met iedereen vieren, dat geeft niet. Ik hou toch niet van volle kamers met visite. Ik drink liever een goed bakje cappuccino met je en eet een taartje wat de moeite waard is. Zowel in gesprek als in calorieën ;-) omdat het gezelschap klopt. Waar we het beste uit elkaar halen en sparren over tijd van leven. Zullen we alvast een afspraak maken? Ik zie er naar uit!
*Prediker 3: Voor alles is een tijd
Er is voor alle dingen een moment en voor alle dingen onder de hemel is er een tijd.
Er is een tijd om geboren te worden en er is een tijd om te sterven.
Er is een tijd om te planten en er is een tijd om uit de grond te trekken.
Er is een tijd om te doden en er is een tijd om te genezen.
Er is een tijd om af te breken en er is een tijd om op te bouwen.
Er is een tijd om te huilen en er is een tijd om te lachen.
Er is een tijd om te treuren en er is een tijd om te dansen.
Er is een tijd om stenen weg te gooien en er is een tijd om stenen te verzamelen.
Er is een tijd om te omhelzen en er is een tijd om afstand te houden.
Er is een tijd om te zoeken en er is een tijd om te verliezen.
Er is een tijd om te bewaren en er is een tijd om weg te gooien.
Er is een tijd om te scheuren en er is een tijd om dicht te naaien.
Er is een tijd om te zwijgen en er is een tijd om te spreken.
Er is een tijd om van iemand te houden en er is een tijd om iemand te haten.
Er is een tijd voor oorlog en er is een tijd voor vrede.
‘Ik zette de podcast even op pauze’.
Zomaar ontvangen tijdens mijn middagrondje met een podcast aan mijn oor. Een losse opmerking tijdens het luisteren: ‘de moed van stilte’.
Het vergt moed om stil te zijn, de kern te raken van je zijn. De onrust die dat met zich meebrengt. Dat onaangename gevoel wat je het liefst weg stopt, overheen walst.
De spiegel die stilte je voorhoudt. En toch... het helende effect mits afgestemd op de juiste bron van stilte. Om te willen helen, te willen leren, om moedig te zijn. Om te willen zijn. Niet human doing, maar human being.
19 jaar was ik toen ik voor het eerst dacht dat ik zo graag hoop en leven, een beetje blijdschap wilde brengen in levens van anderen omdat ik daar genoeg van had ontvangen. En in dat korte moment van stilte overviel die herinnering mij compleet. Alsof de wereld even stilstond terwijl ik mensen zag lopen. Mijn missie werd weer helder: in alles een brenger van hoop, liefde en leven te willen zijn. Zowel persoonlijk als professioneel, in het kleine en in het grote. Dat wist ik al toen ik 19 jaar was, de school van het leven heeft het weer aangewakkerd.
Hoop in onbevangenheid, creativiteit en mogelijkheden.
Liefde vanuit rust, innerlijke vrede en een hart van elastiek.
Leven vanuit mijn wortels tot aan mijn kruin.
Leven met toekomstperspectief voor de volgende generatie.
‘Be the change you wish to see in the world’
En soms..., soms lukt het niet. Is de hoop, de liefde en het leven niet wat een ander nodig heeft, verwacht of aanneemt. Niet elke missie in het leven slaagt of treft zijn doel; ook niet in mijn eigen leven of verwachtingen.
En ook dan wordt het vanzelf morgen.
...en een gewone vrijdag van een volgende week.
Het hoogtepunt waar we met z’n allen naar uitgekeken hebben is in een nacht weer voorbij getrokken. Grootse en kleine plannen, gezelligheid online of toch met net één of twee teveel op de bank. Een ‘abnormaal’ oudjaar achter ons gelaten, met spanning vooruit ziende naar het nieuwe jaar. En toen was het HET nieuwe jaar. Ineens, en toch weer zo’n gewone dag. Uitslapen of vroeg eruit voor een kilo-knaller-sportmoment. De tijd verstrijkt, de klok blijft net zo tikken als gisteren. De stilte is niet veranderd, de mensen om mij heen niet, mijn situatie niet, wat wel?
De gemaakte plannen en goede voornemens gaan nu beginnen toch?? Een nieuw jaar met nieuwe vooruitzichten, het avontuur aangaan, nieuwe kansen en mogelijkheden?? Die waren er op 20 december 2020 ook al klinkt wel heel nuchter.
Of zet een nieuw jaar ons op een ander spoor? Geen goede voornemens, maar structurele kleine keuzes die je elke dag van het jaar kunt maken omdat je leeft en beweegt in het ritme van de seizoenen? Als je dat voor ogen hebt, heb je al vier extra momenten in het jaar waarop je de dingen anders kunt doen. In kleine stappen die bij jou passen. Dan is verandering niet zo spannend meer en aanpassingsvermogen haalbaar.
Zijn de hoogtepunten van het leven onze geluksmomenten en de dieptepunten onderdeel van het ‘normale’ leven? Vinden we geluk in het accepteren van normaal? En bepaal jij zelf in samenspraak met jouw dierbaren zelf je eigen normaal?
2020 heeft mij in ieder geval geleerd:
En dat verandert niet in 2021, niet vandaag, niet op 1 maart of op 17 juli.
Ik ben in 2020 veranderd, 2020 heeft mij veranderd. Hoe, wat en waardoor? Ik ben graag jouw sparringpartner als je dat nodig hebt vandaag!
Voor 2021 wens ik je dan ook een hoop keuzemomenten, dankbaarheid en tevreden zijn! Het goede voor jou in jouw normaal.
I4U-Consultancy is zakelijk en vriendelijk, zelfstandig als ondernemende professional.
Er bestaan geen domme vragen, samen onderweg zijn in het leven, ook zakelijk.